فضیلت های فراموش شده 3

از زبان مشاور مشاوره تربیتی پرسیده و خواسته‌اند: پسری بیست و دو ماهه دارم. از بچگی ناآرام بود؛ گاز می‌گرفت و چنگ می‌زد. حالا که بزرگتر شده، با مشت بر سر و کمرمان می‌زند. زیاد دعوایش نمی‌کنیم و معمولاً حواسش را با چیزهای دیگر پرت می‌کنیم و به روی خود نمی‌آوریم. با غریبه‌ها کاری ندارد، فقط ما را ذلّه کرده است. راهنمایی فرمایید. پاسخ ما: 1. همانگونه که «تنبیه خشن» ناروا است، «لوس کردن» نیز نادرست است. ما با تنبیه بدنی و روانی کودک مخالفیم اما با لوسگری او نیز مخالفیم. با آن‌چه موافقیم «تنبیه مثبت» است. وقتی فرزندتان کتک می‌زند، دستش را بگیرید و با جدیت، بدون خشونت، به او بگویید که این کارش خوب نیست. نگذارید این رفتارش، به عنوان یک عادت ناپسند، در وجود او ریشه‌دار و ماندگار شود. هرگز به این کارش نخندید، تا بر ادامه آن تشویق نشود. اندکی «اخم کردن» را چاشنی تربیت کنید. او باید، ضمن این‌که شما را مهربان می‌یابد، جدیت شما را نیز مشاهده کند. در این شیوه تربیتی، با همسرتان هماهنگ باشید. هر دو، یک شیوه را پیش بگیرید. 2. از کودک، نباید توقع «ادب بزرگسالان» را داشت؛ بنابراین نگران نباشید. بخشی از رفتار کودکتان، مقتضای دوران کودکی است و به تدریج بهبود می‌یابد. هرچه عقل و درکش رشد کند، رفتارش عاقلانه‌تر می‌شود. پس حوصله ورزید. خواهید دید که گذر زمان، او را پخته‌تر می‌کند و از شیطنت‌های کودکانه فضیلت های فراموش شده 3...

  مشاوره تربیتی پرسیده و خواسته‌اند:سه فرزند دختر دارم. با این‌که زیاد در میان جمع هستیم، اما فرزند اول و دومم، خجالتی و کم‌رو هستند و نیز زود از حقشان می‌گذرند و نمی‌توانند از حقوقشان دفاع کنند. دختر اولم هفت ساله است و دومی چهارساله. ممنون اگر به من راهکار بدهید. پاسخ ما: تحلیل مسأله:«تربیت رشیدانه» تربیتی است خجسته. در این تربیت، فرزند، با این‌که مؤدب است، دارای عزت نفس است. از حضور در جمع، پروایی ندارد. از حقوق خود، بی‌جار و جنجال، دفاع می‌کند. توسری‌خور نیست. او بر بیان منظور و مقصود خود، توانا است. او انسانی است موفق و زندگی‌اش همراه با موفقیت و خرسندی است. تربیت زبونانه در برابر تربیت رشیدانه، «تربیت زبونانه» است. این تربیت، تربیتی ناخجسته است. فرزند، با این تربیت، آدمی است ترسو، مضطرب و خجالتی. او، با این‌که مؤدب نیست، اما سربه‌زیر است. از حضور در جمع، وحشت دارد. از ابراز مقصود خود، نیز از استیفای حقوق خود، ناتوان است. کینه آنانی را که حقوقش را ربوده‌‌اند، به دل می‌گیرد و در غیابشان، بدگویی می‌کند. او انسانی است ناموفق و زندگی‌اش ناخرسند است. اما پاسخ شما:1. شما را آفرین می‌گوییم که در اندیشه تربیت رشیدانه فرزندانتان هستید. امید آن‌که همسرتان، در این راه، همراهتان باشد و هردو، در این مسیر فرخنده، یاور هم باشید.2. احوال و اخلاق کودکان، نوسان‌های فراوانی دارد. ممکن است کود فضیلت های فراموش شده 3...

انا لله و انا الیه راجعونهجرتی به سوی جاودانگیجناب آقای "حاج ناصر دهقانی‌زاده"؛ پدر دوست و برادر و همکار ارجمندمان، جناب آقای "محمد دهقانی‌زاده"، از این دیار فناپذیر، به آن جهان فناناپذیر، هجرت کرد. رحمت و رضوان الاهی نثار ایشان باد. رحلت ایشان را به آقامحمد عزیزمان و خاندان محترم دهقانی‌زاده، تسلیت و صبورباش می‌گوییم و از خداوند رحیم و رحمان، برای آن مرحوم، رحمت و غفران و برای خاندانشان شکیبایی افزون، طلب می‌کنیم. فضیلت های فراموش شده 3...

نویسنده: جناب آقای محمد دهقانی‌زاده (طلبه درس خارج حوزه علمیه قم و دانشجوی دکتری دانشگاه تهران) مدیریت سیاسی زندگی خانوادگی درس اولاگر خانواده را یک «جامعه»ی کوچک ببینیم، زن و شوهر، بنیانگذاران آن خواهند بود؛ همانان که زیر یک سقف، گرد آمده و زندگی مشترکی را تأسیس نموده و هدایت آن را در قالب «شورای همسران» به دست می‌گیرند.البته هدایتِ مشترکِ زندگی، سبب تداخل وظایف نخواهد بود؛ برای اینکه یکی (خانم) به اقتضای طبیعت و لطافت و عطوفت، امور داخلی را بر عهده می‌گیرد و دیگری (آقا) به اقتضای طبیعت و مقاومت و خشونت، امور خارجی را. یکی مظهر «رُحَماءُ بَینَهُم» می‌شود و دیگری مظهر «أشِدّاءُ عَلَی الکُفّار». هرچند امور اجرایی خانواده توسط شورای همسران انجام می‌شود، اما مرد به عنایت «قَوّامونَ علی النِّساء» در کشاکش دهر، سنگ زیرین آسیا خواهد بود.وقتی خانواده را «جامعه»ی کوچک پنداشتیم، می‌توانیم لوازم مختلف جامعه را نیز برای خانواده تصور کنیم. این فرض، برای ما ـ جامعه ایرانی ـ بسیار راهگشاست. چراکه برخلاف بسیاری از مردمانِ دیگر سرزمین‌ها، ما مردمی اهل سیاست هستیم و بر امور مملکت‌داری، بیش از امور خانواده‌داری آگاهیم. از این رو استفاده از آن آگاهی‌های فراوان مُلک‌داری برای مدیریت مُلک خانواده، برای ما یک راه میانبر شمرده می‌شود. زندگی یارانه‌اییارانه اقتصادی، یک مزیتی است که حاکمان برای عموم مر فضیلت های فراموش شده 3...

نویسنده: جناب آقای محمد دهقانی‌زاده (طلبه درس خارج حوزه علمیه قم و دانشجوی دکتری دانشگاه تهران) مدیریت سیاسی زندگی خانوادگی درس دوم/ کاهش تصدی‌گری دولتی تجربه طولانی حکومت‌داری ثابت کرده که هرچه دولت، کوچکتر باشد، مدیریت آن آسان‌تر و کم‌هزینه‌تر است. مردم نیز در چنین حاکمیتی، احساس آزادی بیشتری داشته، قادر خواهند بود تا خلاقیت بیشتری از خود نشان دهند. در مقابل، دخالت حکومت در همه امور زندگی مردم و تعیین وظیفه برای آن‌ها در هر شرایطی و تصمیم‌گیری به جای آن‌ها، زندگی را برای آنان به قفس تبدیل می‌کند. اسیران این زندان به هر سوی آن می‌روند، میله‌های قوانین و مصوبات و آیین‌نامه‌ها و بروکراسی ادرای دست و پاگیر را در برابر خود می‌بینند. در حالی که قرار نبود قانون، جلوی آزادی عمل و رشد مردمان را بگیرد؛ بلکه از آن انتظار می‌رفت با کاستن از تنش‌ها و تقابل‌های افراد جامعه و به نظم کشیدن روابط آن‌ها، زندگی را برای همگان آسان‌تر و گواراتر کند.مُلک خانواده نیز در اختیار حاکمان آن، یعنی پدر و مادر، است. آنان می‌توانند با گسترش دامنه اختیارات و دستورها و انتظاراتشان، عرصه را بر سایر اعضای خانواده تنگ کنند؛ تا جایی که انجام جزئی‌ترین کارها نیز با دستور و نظر آن‌ها اتفاق بیفتد. مثلا خانم، بدون اجازه شوهرش، یک جوراب هم نتواند بخرد. یا اینکه فرزند خانواده، بدون اجازه مادرش، نتواند خوراکی دلخواهش را فضیلت های فراموش شده 3...